Halicz
 
Encyklopedia PWN
Halicz, Hałycz, Halych,
miasto na Ukrainie, w obwodzie iwano-frankowskim, na wysokim (prawym) brzegu Dniestru, przy ujściu Łukwy i Gniłej Lipy.
— 6,1 tysiąca mieszkańców (2010). Osada z IX/X w.; od połowy XI w. centrum handlu solą; od 1144 stolica Księstwa Halickiego, od 1199 Halicko-Wołyńskiego; jeden z najważniejszych ośrodków politycznych, kulturalnych i rzemieślniczo-handlowych Rusi na szlaku handlowym z Kijowa do Ratyzbony; 1241 zniszczony przez Tatarów; 1349 przyłączony do Polski; ośrodek odrębnej ziemi halickiej; prawa miejskie 1374; od 1303 metropolia prawosławna, od 1375 katolicka; jedna z najstarszych gmin karaimskich; wkrótce stracił swe znaczenie politycznym i gospodarczym na rzecz Lwowa; w XIV–XVIII w. forteca o dużym znaczeniu militarnym; od 1772 w zaborze austriackim; podczas I wojny światowej zniszczony w ok. 85%; 1918–39 w Polsce; IX 1939–1941 pod okupacją sowiecką (deportacje ludności); 1941–44 pod okupacją niemiecką; 1945–91 w Ukraińskiej SRR. Przemysł spożywczy, drzewny, materiałów budowlanych; kościół Św. Stanisława (XIII w.), zamek (XIV, ok. połowa XVII w.) — obecnie w ruinie, cerkiew parafialna (XIII–XIV w.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia