Gubbio,
m. w środkowych Włoszech, w regionie Umbria, w Apeninie Umbryjsko-Marchijskim, na północ od m. Perugia.
Gubbio
Encyklopedia PWN
— 33 tys. mieszk. (2005); w starożytności ośr. rel. Umbrów; rzym. Iguvium (iguwińskie tablice); w XI–XIV w. rozkwit (wolna gmina); w okresie renesansu słynne z produkcji majolik; 1348–1624 pod rządami książąt Urbino, następnie w granicach Państwa Kościelnego. Przemysł spoż., wełn., materiałów budowlanych; rzemiosło artyst. (majolika); ośr. turyst.; ruiny rzym. teatru, term i mauzoleum; got. katedra (XIII–XIV w.); liczne kościoły got. z XIII w. (m.in. Św. Franciszka, freski z XIV w.); pałace Bargello (XIII w.), Pretorio (XIV w.), dei Consoli (XIV w.) — ob. muzeum; renes. Palazzo Ducale (1470) z arkadowym dziedzińcem; domy średniow. (XII–XIII w.). W okolicy Gubbio wydobycie węgla brunatnego.
