Grzymała-Siedlecki Adam, ur. 29 I 1876, Wierzbno k. Miechowa, zm. 29 I 1967, Bydgoszcz,
krytyk literacki i teatralny, prozaik, dramatopisarz.
Grzymała-Siedlecki Adam
Encyklopedia PWN
Dyr. teatrów w Warszawie i Krakowie, współredaktor i współpracownik wielu pism (1925–39 „Kuriera Warszawskiego”); od 1922 związany gł. z Bydgoszczą; 1942–43 więziony na Pawiaku (Sto jedenaście dni letargu 1965); tradycjonalista, zbliżony do ND; mistrz portretu lit. (Wyspiański 1909, wyd. 2 zmienione 1918) i wspomnieniowej gawędy, stał się jednym z czołowych dziejopisów życia lit. i teatr. swej epoki (Świat aktorski moich czasów 1957, Niepospolici ludzie w dniu swoim powszednim 1961); liczne komedie (Pani Ministrowa 1930); zbiory szkiców lit. i teatr., m.in.: Na orbicie Melpomeny (1966), Ludzie i dzieła (1967), O twórczości Wyspiańskiego (1970), Z teatrów warszawskich 1926–1939 (1972), Nie pożegnani (1972).
