gramofon cyfrowy
 
Encyklopedia PWN
gramofon cyfrowy, odtwarzacz CD, dyskofon,
urządzenie do odtwarzania dźwięku z płyt kompaktowych za pomocą wiązki promieniowania lasera.
Do odczytywania sygnału służy przesuwający się pod płytą układ elektroniczny zawierający laser półprzewodnikowy i fotodiody; promień laserowy wskutek odbicia od ścieżki zapisu (ciąg wgłębień o różnej długości znajdujących się w różnych odstępach od siebie) ulega modulacji, a następnie jest przetwarzany przez fotodiody na elektr. sygnał cyfrowy (CD) oraz poddawany korekcji błędów i filtracji szumów; sygnał cyfrowy jest przetwarzany na sygnał analogowy (przetwarzanie cyfrowo-analogowe) i przesyłany do wzmacniacza akustycznego i głośników; układy elektroniczne sterują także prędkością silnika obracającego płytę oraz utrzymują promień lasera dokładnie na ścieżce. G.c. zawiera zwykle programator, który pozwala na programowanie trybu odtwarzania, m.in. kolejności odczytywania utworów. Pasmo przenoszenia g.c. obejmuje częst. od 20 Hz do 20 kHz, odstęp odtwarzanego sygnału dźwiękowego od szumu przekracza 100 dB, a współczynnik zawartości składowych harmonicznych w widmie sygnału jest mniejszy od 0,05‰ (dźwięk). G.c. został oprac. na przeł. lat 70. i 80. w firmie Philips.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia