Grabski Stanisław, ur. 5 IV 1871, Borów k. Łowicza, zm. 6 V 1949, Sulejówek,
brat Władysława, polityk, ekonomista, publicysta, ideolog ND; historyk dziejów myśli ekon., współtwórca socjologizmu historycznego.
Grabski Stanisław
Encyklopedia PWN
profesor uniwersytetu we Lwowie i Warszawie; od 1890 redaktor „Gazety Robotniczej” w Berlinie; 1892 współzał. i do 1905 czł. PPS; od 1906 czł. Ligi Nar.; od 1907 wiceprezes Stronnictwa Demokr.-Nar. w Galicji; w czasie I wojny świat. czł. prezydium Rady Zjednoczenia Międzypartyjnego w Moskwie; 1917–19 czł. Kom. Nar. Polskiego w Paryżu; 1919–27 poseł na sejm; 1923 i 1925–26 min. wyznań rel. i oświecenia publicznego; 1924 współtwórca ustawy o języku nauczania w szkołach i 1925 tzw. ugody pol.-żydowskie; po przewrocie majowym 1926 wycofał się z życia polit. i poświęcił pracy nauk.; po 17 IX 1939 więziony przez władze sowieckie, zwolniony po zawarciu układu pol.-sowieckiego 1941; 1942–45 przewodniczący Rady Nar. w Londynie; po powrocie do kraju wiceprzewodniczący KRN; gł. prace: Ekonomia społeczna (1927–32), Państwo narodowe (1929), Ku lepszej Polsce (1937), Na nowej drodze (1946), Pamiętniki (t. 1–2 1989).
