Góngora y Argote Luis

fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Góngora y Argote Luis de , ur. 11 VII 1561, Kordoba, zm. 23 V 1627, tamże,

poeta hiszpański;

jeden z gł. przedstawicieli baroku; kapelan Filipa III w Madrycie; twórczość Góngory y Argota, w której dominującym motywem jest zmienność ludzkiego losu i stałość przyrody, obejmowała 2 nurty: jeden — burleskowy, satyr., formą zbliżony do poezji lud., drugi — elitarny, arystokratyczny, o kunsztownym stylu, nazwany od jego nazwiska gongoryzmem; nadto usytuowane pomiędzy oboma nurtami sonety (gł. miłosne i opisowe) oraz pieśni; poezja Góngory y Argota jest ceniona przez poetów XX w. za wyszukany artyzm, walory plast. i muz.; do gł. utworów należą poematy Fábula de Polifemo y Galatea i Soledades; pośmiertne wyd. dzieł 1627.