Gomułka Władysław
 
Encyklopedia PWN
Gomułka Władysław, pseud. Wiesław, ur. 6 II 1905, Białobrzegi Franciszkańskie (obecnie część Krosna), zm. 1 IX 1982, Warszawa,
działacz komunistyczny i państwowy, z zawodu ślusarz.
Od 1922 w związkach zawodowych; od 1926 w KPP (1931–32 członek Centralnego Wydziału Zawodowego); 1932–34 i 1936–39 więziony; 1934–35 przebywał w ZSRR. Po wybuchu II wojny światowej 1939–42 w Białymstoku i Lwowie, od 1941 członek WKP(b). W 1942 wrócił na Podkarpacie, skąd przeniósł się do Warszawy; od 1942 w PPR, członek KC, później Sekretariatu KC, 1943–45 sekretarz, następnie sekretarz generalny KC, 1944–48 członek Biura Politycznego KC; 1944–49 I wicepremier, 1945–49 minister Ziem Odzyskanych; 1944–47 poseł do KRN, od 1947 na sejm. W 1948 oskarżony o tzw. odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne, usunięty ze stanowiska sekretarza generalnego KC i członka Biura Politycznego; 1948–49 członek KC PZPR; 1949–50 wiceprezes NIK; 1950–51 dyrektor Oddziału Ubezpieczalni Społecznej w Warszawie; 1951 uwięziony, usunięty z PZPR i pozbawiony immunitetu poselskiego. W 1954 zwolniony z więzienia; VIII 1956 przywrócono mu prawa członkowskie PZPR; od 21 X 1956 I sekretarz KC i członek Biura Politycznego KC PZPR; od 1957 członek Rady Państwa i poseł na sejm. Początkowo cieszył się znacznym poparciem społecznym (przeciwstawił się naciskom sowieckim) i realizował politykę umiarkowanych reform systemu politycznego i gospodarczego (stopniowo je ograniczając); 1968 zwolennik interwencji państw Układu Warszawskiego w Czechosłowacji. Odpowiedzialny za represje w okresie marca 1968 w Polsce i użycie broni wobec uczestników grudniowego buntu robotniczego 1970 w Polsce; zmuszony 20 XII 1970 do rezygnacji ze stanowiska I sekretarza KC i członka Biura Politycznego KC PZPR, 1971 odwołany z innych stanowisk, przeniesiony na emeryturę; Pamiętniki (tomy 1–2 1994).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia