Gomulicki Juliusz Wiktor
 
Encyklopedia PWN
Gomulicki Juliusz Wiktor, ur. 17 X 1909, Warszawa, zm. 8 VII 2006, Warszawa,
syn Wiktora, historyk literatury pol., edytor, eseista;
podczas okupacji niem. w AK, uczestnik powstania warsz.; badacz poezji pol. oświecenia i twórczości C. Norwida oraz dziejów Warszawy; od 1982 czł. TNW; inicjator i edytor pierwszego pełnego kryt. wyd. Pism wszystkich C. Norwida (t. 1–11 1971–76) oraz popularnych Pism wybranych (t. 1–5 1968, wyd. 2 zmienione 1980); szkice i eseje (Zygzakiem 1981, Aleje czarów: spacery, sylwety, zagadki i zwierzenia literackie 2000), kryt. edycje utworów Norwida (m.in. Vade-mecum 1962, wyd. 2 zmienione 1969), T.K. Węgierskiego, W. Gomulickiego; antologie: Księga wierszy polskich XIX wieku (1954, wyd. poprawione 1956, z J. Tuwimem), Cztery wieki poezji o Warszawie (1969, wyd. poprawione 1974), wybory wierszy m.in. A. Naruszewicza, S. Trembeckiego, W. Rolicz-Liedera; 1978 otrzymał nagrodę edytorską pol. Pen Clubu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia