Goa
 
Encyklopedia PWN
Goa,
stan w zachodnich Indiach, nad M. Arabskim, w sąsiedztwie stanów Maharasztra i Karnataka;
pow. 3,7 tys. km2, 1,5 mln mieszk. (2008); stol. Pandźim; duży odsetek katolików; ważny region górniczy Indii; wydobycie rud żelaza (ok. 1/3 wydobycia krajowego), manganu i boksytów; huta żelaza; uprawa ryżu, palmy kokosowej; połów ryb; gł. port mor. — Marmagao, jeden z największych w Indiach portów wywozu surowców miner. (gł. rudy żelaza i manganu).
Historia. W starożytności znana jako Gowapuri; do XIV w. w rękach dynastii hinduskiej (m.in. Kadambów i Ćalukjów); 1312 podbita przez muzułmanów; od 1367 kolejno w granicach hinduskiego księstwa Widźajanagara i muzułm. państwa dyn. Bahmanidów, którzy 1440 zał. Stare Goa; po 1482 w granicach sułtanatu Bidźapur; punkt wyjścia pielgrzymek z Indii do Mekki, oraz gł. na wybrzeżu zachodnim centrum handl. (oprócz Kalikatu); 1510 podbite przez Portugalczyków, stało się ośr. ich działalności kolonizatorskiej w Indiach i stol. posiadłości portugalskiej w Azji; największy rozkwit pod rządami portugalskiego Goa osiągnęło 1575–1600; od 1948 Indie wysuwały wobec Portugalii żądania przekazania im swych ind. posiadłości (1955 zerwanie stosunków dyplomatycznych między oboma państwami); XII 1961 oddziały ind. zaatakowały Goę i rozpoczęły jego okupację (oraz Damanu i Diu); 1962 portugalskie posiadłości w Indiach zostały włączone do unii ind.; 1987 Goa otrzymało status stanu.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia