Globisz Krzysztof, ur. 16 I 1957, Siemianowice Śląskie,
aktor;
Globisz Krzysztof
Encyklopedia PWN
1980–81 występował w Teatrze Polskim we Wrocławiu (Karl Rossman — Ameryka wg F. Kafki); od 1981 w Starym Teatrze w Krakowie, gdzie, grając Sigismunda — Życie jest snem P. Calderóna de la Barca i Mefistofelesa — Wzorzec dowodów metafizycznych T. Bradeckiego, określił swoją pozycję w zespole; występował w sztukach Moliera (Don Juan, Alcest — Mizantrop), W. Szekspira (m.in. Horatio — Hamlet, Puk — Sen nocy letniej, Vincentio — Miarka za miarkę); skalę jego aktorskich umiejętności ukazały role w inscenizacjach J. Jarockiego (Pijak — Ślub W. Gombrowicza, Semenko — Sen srebrny Salomei J. Słowackiego) oraz J. Grzegorzewskiego (Książę Konstanty — Noc listopadowa i Natan — Sędziowie S. Wyspiańskiego) w Teatrze Narodowym w Warszawie; także role telew. (Paul Verlaine — Całkowite zaćmienie Ch. Hamptona, tytułowe w Weselu Figara P. de Beaumarchais i Księdzu Marku Słowackiego) i film. (Krótki film o zabijaniu K. Kieślowskiego 1987, To co najważniejsze R. Glińskiego 1992, Pan Tadeusz 1999 i Katyń 2007 A Wajdy, Jasminum J.J. Kolskiego 2006); praca pedag. w PWST w Krakowie (2002–05 dziekan wydz. aktorskiego, 2005–12 prorektor).
