Gierek Edward
 
Encyklopedia PWN
Gierek Edward, ur. 6 I 1913, Porąbka k. Będzina, zm. 29 VII 2001, Cieszyn,
ojciec Adama, działacz komunistyczny, polityk.
1923–34 we Francji (od 1926 pracował w górnictwie); 1931–34 członek FPK, wysiedlony do Polski za udział w strajku; 1937–48 w Belgii, członek KP Belgii, od 1941 uczestnik ruchu oporu, 1946–48 przewodniczący Rady Narodowej Polaków w Belgii; od 1946 w PPR, następnie w PZPR, 1954–80 członek KC, 1956–64 sekretarz KC, 1956 i 1959–80 członek Biura Politycznego KC oraz 1957–70 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego w Katowicach; XII 1970–IX 1980 I sekretarz KC PZPR; 1976–80 członek Rady Państwa; 1952–80 poseł na sejm; realizował politykę modernizacji gospodarczej Polski opartą na kredytach zagranicznych i szerszych stosunkach z państwami Europy Zachodniej, przy niezmienionym systemie polityczno-gospodarczym i przy zachowaniu uzależnienia Polski od ZSRR (umocnienie się roli ambasady sowieckiej w Warszawie, 1976 zmiany Konstytucji PRL w kierunku dalszej sowietyzacji kraju); wzrastające zadłużenie kraju, błędna polityka inwestycyjna oraz korupcja aparatu partyjnego doprowadziły do kryzysu, czego pierwszym widocznym przejawem był czerwcowy protest robotniczy 1976; nie zmienił prowadzonej pod swoim kierownictwem polityki, co doprowadziło do zaostrzenia się kryzysu; po okresie strajków w całym kraju XII 1980 usunięty z KC, a 1981 — z PZPR; po wprowadzeniu stanu wojennego 13 XII 1981 internowany; wspomnienia Smak życia. Pamiętniki (1993).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia