Gertruda Wielka
 
Encyklopedia PWN
Gertruda Wielka, Gertruda z Helfty, święta, ur. 6 I 1256, Turyngia, zm. 17 XI 1302, Helfta (Saksonia),
mniszka niemiecka;
jedna z największych mistyczek chrześc.; w wieku 5 lat oddana do zakonu cysterek w Helfcie; otrzymała gruntowne wykształcenie humanist. i teologiczne; od 1281 doświadczała stanów mistycznych i wizji (zaaprobowane przez Kościół), które spisywała od ok. 1289 (Revelationes. Legatus divinae pietatis, wyd. 1 1536, wyd. pol. Objawienia, czyli poseł boskiej łaskawości albo wielkich łask duchownych 1648); także autorka cyklu rozmyślań stanowiących zarys życia wewn., opartego na sakramentach i liturgii (wyd. pol. p.t. Ćwiczenia 1999). W sztukach plast. przedstawiana (błędnie) jako opatka w habicie, z pastorałem i księgą; inne atrybuty: korona, lilia, świeca, gorejące serce z Dzieciątkiem Jezus w środku. Święto: 16 XI.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia