Gero, data ur. nieznana, zm. 20 V 965,
margrabia Marchii Wschodniej od 937, spokrewniony z król. rodem Ludolfingów;
Gero
Encyklopedia PWN
rządy w Marchii objął jako następca swego brata Zygfryda; walcząc zwycięsko z plemionami zachodnich Słowian, powiększył terytorium Marchii i przyczynił się do założenia 946–948 na podbitych ziemiach słow. biskupstw w Havelbergu i Brandenburgu oraz chrystianizacji tych terenów; według tradycji kronikarskiej swe sukcesy wojenne zawdzięczał nie tylko przewadze orężnej, ale i licznym podstępom (znana opowieść z kroniki Widukinda o wytruciu przez Gera trzydziestu książąt słow. zaproszonych na ucztę); po zwycięstwie 963 nad Łużyczanami oparł granicę Marchii o Odrę, dzięki czemu stał się sąsiadem Mieszka I na ziemi lubuskiej; niejasne sformułowania kroniki Thietmara, dotyczące wypadków 963, stały się podstawą hipotezy, że Gero narzucił wówczas zwierzchnictwo niem. także Mieszkowi I, co jednak zakwestionowały badania historyków pol. (K. Tymieniecki, G. Labuda); po śmierci Gera cesarz Otton I przeprowadził podział Marchii Wschodniej na kilka części (966). Gero został uwieczniony w postaci margrabiego Gere w Pieśniach Nibelungów.
