Gawroński Andrzej
 
Encyklopedia PWN
Gawroński Andrzej, ur. 20 IV 1885, Genewa, zm. 11 I 1927, Józefów k. Warszawy,
syn Franciszka, indolog i językoznawca.
Od 1916 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniw. Lwow.; od 1921 czł. PAU; organizator studiów orientalistycznych w Polsce, współzałożyciel 1925 Pol. Tow. Językoznawczego; współzałożyciel (1915) i redaktor „Rocznika Orientalistycznego”; autor prac z filologii ind. i językoznawstwa ogólnego, m.in. Studies about the Sanskrit Buddhist Literature (1919), Szkice językoznawcze (1928), pierwszy pol. Podręcznik sanskrytu (1932), Początki dramatu indyjskiego a sprawa wpływów greckich (1946).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia