Gaskonia
 
Encyklopedia PWN
Gaskonia, Gascogne,
kraina historyczna w południowo-zachodniej Francji, między dolinami Garonny i Ariège a Pirenejami, bez Kraju Basków i regionu Béarn;
ludność pochodzenia baskijskiego, posługuje się dialektem gaskońskim; powierzchnia pagórkowata i wyżynna (wys. 160–400 m); lasy sosnowo-dębowe; leśnictwo; uprawa winorośli (wyrób armaniaku w regionie Armagnac), zbóż i hodowla bydła.
Historia. W I w. p.n.e. podbita przez Cezara, w III w. rzym. prow. Novempopulana; w IV w. schrystianizowana; w V w. opanowana przez Wizygotów, odzyskała niezależność po rozgromieniu ich 507 przez Chlodwiga; po utworzeniu Księstwa Akwitanii rządzona przez własnych książąt; od 1036 we władaniu hrabiów Poitiers; przez kolejne małżeństwa Eleonory Akwitańskiej 1137 przyłączona do Francji, a następnie 1154–1453 w rękach ang. Plantagenetów; od poł. XV w. prow. fr.; zniesienie odrębności terytorialnej za Henryka IV i Ludwika XIII; 1620 ostateczne zjednoczenie z Francją.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Lourdes, sanktuarium fot. M. Smętkowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia