Fukuyama
amerykański filozof, politolog, sowietolog;
[fukujama]
Francis, ur. 27 X 1952, Chicago,
Fukuyama Francis
Encyklopedia PWN
od 2001 profesor ekonomii politycznej w Johns Hopkins University w Baltimore, od 2010 na Uniwersytecie Stanforda; 2002–05 członek Rady Prezydenckiej do spraw Bioetyki; w latach 80. przedstawiciel Departamentu Stanu do spraw Azji Środkowej i europejskiej polityki obronnej; reprezentant amerykańskiej delegacji w rozmowach egipsko-izrael. dotyczących utworzenia Autonomii Palestyńskiej. W swojej najgłośniejszej pracy Koniec historii i ostatni człowiek (1992, wyd. pol. t. 1–2 1996–97) nawiązał do heglowskiego pytania o sens i celowość procesu dziejowego. Twierdzi, że upadek totalitarnych dyktatur potwierdził ustrojową wyższość liberalnej demokracji, która spełniając najważniejsze ideały Zachodu, ucieleśnia zarazem koniec jego polit. historii. Motorem tej transformacji jest rozwój nauk przyr., ekspansja liberalnej myśli ekon. oraz upowszechnienie uniwersalnych praw człowieka; Koniec człowieka. Konsekwencje rewolucji biotechnologicznej (2002, wyd. pol. 2004), Zaufanie. Kapitał społeczny a droga do dobrobytu (1995, wyd. pol. 1997), Budowanie państwa. Rządzenie i ład światowy w XXI wieku (2004, wyd. pol. 2005).
