Franciszek Borgiasz
 
Encyklopedia PWN
Franciszek Borgiasz, Francisco de Borja y Aragón, Franciszek Borgia, święty, ur. 28 X 1510, Gandia (prow. Walencja), zm. 30 IX 1572, Rzym,
hiszp. jezuita, kaznodzieja i generał zakonu; filozof i teolog; 1624 beatyfikowany, 1671 kanonizowany;
1539–43 był wicekrólem Katalonii, 1548 złożył śluby zakonne, 1551 wyświęcony na kapłana, a następnie przez I. Loyolę mianowany prowincjałem jezuitów w Hiszpanii i Portugalii; 1565–72 był generałem zakonu; zał. misje jezuickie na Florydzie, w Meksyku i Peru, a także rozbudował już istniejące w Brazylii i Indiach Wschodnich; 1565 otworzył w Rzymie nowicjat, do którego przyjął wielu Polaków (m.in. S. Kostkę, P. Skargę); zrewidował i wydał na nowo reguły jezuitów (1567); dzięki jego poselstwom na dwory Hiszpanii, Portugalii i Francji zorganizowano wyprawę przeciwko potędze tur. zagrażającej Europie (1571 zwycięstwo floty hiszp.-wł. pod Lepanto). Po śmierci Franciszek Borgiasz był otoczony szczególną czcią, zwłaszcza w Hiszpanii; w ikonografii przedstawiany z księgą, krucyfiksem lub monstrancją.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia