fisharmonia
klawiszowy instrument muz. z grupy idiofonów języczkowych (dętych);
[gr. phýsa ‘miech’, harmonía ‘zgodność dźwięków’],
fisharmonia
Encyklopedia PWN
obudową przypomina pianino; składa się z: a) metal. stroików osadzonych na drewnianych rezonatorach, b) wiatrownic, rozdzielających powietrze kierowane do stroików kanałami powietrznymi, c) miechów nożnych; zwykle fisharmonia ma kilka rejestrów, jej chromatyczna skala obejmuje dźwięki C1–c5; prototyp fisharmonii zbudował 1810 G.J. Grenié; ostateczną formę nadał jej 1840 A. Debain; zastępuje organy w małych pomieszczeniach, czasami używana w orkiestrze symfonicznej.
