fikh
 
Encyklopedia PWN
fikh
[arab. figh ‘nauka’,‘zrozumienie’],
termin oznaczający naukę prawa muzułmańskiego, rzym. iurisprudentii;
fikh ma charakter teoret., obejmuje rozważania i określa prawa i obowiązki życia muzułmanina, podczas gdy szari’at — prawo objawione przez Boga — uważa się za zbiór wskazówek o charakterze prakt.; uczony zajmujący się fikhem nosi miano fakiha; od pocz. VIII w. rozwijały się szkoły fikh w Medynie, Al-Kufie i Syrii, z czsem rozwinęły się w szkoły prawa muzułm. (mazhab); uznawały one, że 4 źródłami prawa są: Koransunna (tradycja), idżma (zgodna opinia uczonych), kijas (analogia); później odebrano uczonym prawo do samodzielnej interpretacji problemów prawnych (idżtihadu) na rzecz stosowania zasady taklidu — naśladownictwa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia