ferrimagnetyzm

ferrimagnetyzm, antyferromagnetyzm nieskompensowany,

zjawisko antyrównoległego uporządkowania momentów magnetycznych atomów lub jonów;

f. występuje, gdy momenty magnet. atomów (jonów) mają różne wartości; w odróżnieniu od antyferromagnetyzmu, w przypadku f. wypadkowy moment magnet. (i namagnesowanie substancji) jest nie równy zeru. Uporządkowanie ferrimagnet. występuje zarówno w ciałach krystal., jak i bezpostaciowych, poniżej temperatury Néela; powyżej tej temperatury występuje paramagnetyzm. W obszarze uporządkowania ferrimagnet., w określonej temperaturze (temperaturze kompensacji), może występować zjawisko kompensacji momentów magnet. (wypadkowe namagnesowanie jest wtedy równe zeru). Istnienie temperatury kompensacji odróżnia f. od ferromagnetyzmu.

Najważniejszymi ferrimagnetykami są: tlenki magnet. (ferryty) o strukturze spineli i granatów oraz niektóre stopy amorficzne. Strukturę magnet. ferrimagnetyków bada się metodami neutronograficznymi (neutronografia); najważniejsze parametry samoistne ferrimagnetyka: temperatura Néela, namagnesowanie nasycenia, anizotropia magnetokrystal. i magnetostrykcja. Parametry niesamoistne, podobnie jak w przypadku ferromagnetyków, są określone parametrami histerezy magnetycznej. B. silne pole magnet. indukuje w ferrimagnetykach różnego rodzaju przemiany fazowe, w szczególności przejście do uporządkowania ferromagnetycznego.