fenicki język,
język z północno-zachodniej grupy języków semickich, najbliżej spokrewniony z hebrajskim i ugaryckim;
fenicki język
Encyklopedia PWN
język Fenicjan, zaświadczony w inskrypcjach od X w. p.n.e.; literatura nie zachowała się; język fenicki wyszedł z użycia ok. IV w. p.n.e., wyparty przez język aramejski; jego dialektalne odmiany — język punicki i późniejszy, neopunicki zachowały się od IV w. p.n.e. w koloniach fenickich w Afryce (Kartagina); ostatecznie wyparł go język arabski ok. VII w.
