Feldman Krystyna
 
Encyklopedia PWN
występy od 1937 we Lwowie, po II wojnie świat. w Katowicach, Opolu, Jeleniej Górze, Szczecinie, 1950–68 w Łodzi (Teatr Polski, Teatr Nowy), od 1976 w Poznaniu (Teatr Polski, Teatr Nowy); role dramatyczne (m.in. Tekla — Dom kobiet Z. Nałkowskiej, Prudencja — Dom Bernardy Alba F. Garcíi Lorki), charakterystyczne i komediowe (Eugenia — Tango S. Mrożka, Terpsychora — Piękna Lucynda M. Hemara); liczne role filmowe: Głos z tamtego świata 1962 S. Różewicza, Yesterday 1985 i Pociąg do Hollywood 1987 R. Piwowarskiego, Dwa księżyce 1994 A. Barańskiego, Ogniem i mieczem 1999 J. Hoffmana, Ubu król (2003) P. Szulkina, tytułowa — Mój Nikifor 2004 K. Krauzego (otrzymała nagrodę na Festiwalu Pol. Filmów Fabularnych w Gdyni 2004 oraz Pol. Nagrodę Film. „Orzeł” 2005); seriale telew.: Mistrz i Małgorzata 1988 M. Wojtyszki, Rzeka kłamstwa 1989 J. Łomnickiego, Świat według Kiepskich 1999–2003 O. Khamidowa); współautorka (z T. Żukowskim) biografii Krystyna Feldman albo Festiwal tysiąca i jednego epizodu (2001).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia