Europejski System Walutowy, ang. European Monetary System (EMS),
system koordynacji polityki kursowej krajów członkowskich Wspólnot Europejskich; wszedł w życie 13 III 1979 z mocą wsteczną od 1 I 1979,
Europejski System Walutowy
Encyklopedia PWN
opracowany przez przewodniczącego Komisji Europejskiej R. Jenkinsa, zastąpił system „węża” walutowego; celem EMS było stworzenie strefy stabilności walutowej w Europie oraz wzmocnienie współpracy między państwami członkowskimi w zakresie polityki walutowej; EMS składał się z 3 elementów: ECU, mechanizmu kursowego (Exchange Rate Mechanism), opartego na zapewnieniu przedziału wahań między każdą z walut (początkowo ± 2,25%, a następnie ± 15% w odniesieniu do kursu parytetowego, określanego w odniesieniu do wartości ECU) oraz mechanizmu kredytowego; początkowo w EMS uczestniczyło 8 państw Wspólnot Europejskich (bez Wielkiej Brytanii); w latach następnych, wraz z przystępowaniem do Wspólnot nowych członków, skład EMS ulegał rozszerzaniu: 1989 o hiszpańską pesetę, 1990 — brytyjskiego funta, 1992 — portugalskie escudo, 1995 — austriackiego szylinga, 1996 — fińską markę i ponownie włoskiego lira (1992 Wielka Brytania i Włochy zawiesiły członkostwo w EMS); powołanie EMS było jednym z etapów na drodze ku utworzeniu Europejskiego Banku Centralnego.
