Eumenes z Kardii
 
Encyklopedia PWN
Eumenes z Kardii, Euménēs, ur. 361, zm. 316 p.n.e.,
diadoch.
Związany z dynastii Argeadów, w wieku lat 20 został sekretarzem (grammateús) Filipa II, po jego śmierci pełnił tę funkcję u Aleksandra III Wielkiego; oprócz zadań sekretarza (m.in. prowadzenia dziennika król.) Aleksander III powierzył mu również dowodzenie wojskiem w polu oraz stanowisko dowódcze we flocie; 324 p.n.e. E. poślubił Artonis, siostrę Barsine, która była jedną z żon Aleksandra III Wielkiego (co świadczyło o jego umacniającej się pozycji na dworze macedońskim); w tym samym roku uzyskał tytuł hipparcha. Po śmierci Aleksandra III Wielkiego (323 p.n.e.) otrzymał jako satrapię Paflagonię i Kapadocję; będąc zwolennikiem utrzymania jedności państwa, związał się z Perdikkasem, po jego śmierci (321 p.n.e.) został skazany na śmierć przez zgromadzenie Macedończyków z armii jego wrogów; na tym wyroku zaciążył prawdopodobnie fakt, że E. jako jedyny z diadochów nie był Macedończykiem; wykonanie wyroku zlecono Antygonowi I Jednookiemu. Zachowała się biografia E. podnosząca zalety jego charakteru; Plutarch w swoich Żywotach korzystał z dzieła Hieronima z Kardii, rodaka i najprawdopodobniej krewnego E.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia