etiuda
muz. utwór muzyczny,
[fr. étude ‘nauka’, ‘badanie’ < łac. studium ‘skłonność’, ‘zajęcie’, ‘nauka’],
etiuda
Encyklopedia PWN
zwykle na instrument solo, o charakterze dydaktycznym, mający na celu opanowanie i doskonalenie techniki gry, podejmujący określone problemy wykonawczo-techniczne (m.in. figuracje, akordy, ozdobniki, polirytmia, różne rodzaje artykulacji, aplikatura); rozwój nowoczesnej etiudy przypada na XIX w. (M. Clementi, J.B. Cramer, C. Czerny i in.); etiudę koncertową, łączącą funkcję dydaktyczną z wysokim kunsztem artystycznym, stworzył F. Chopin; inni twórcy: F. Liszt, C. Debussy, A. Skriabin.
