esseńczycy
żydowskie ugrupowanie religijne, które istniało w Palestynie (obok saduceuszy i faryzeuszy) od poł. II w. p.n.e. do końca I w. n.e.;
[aram., ‘pobożni’],
esseńczycy
Encyklopedia PWN
wiadomości o nim znalazły się w dziełach pisarzy starożytnych (Filona z Aleksandrii, Józefa Flawiusza i Pliniusza Starszego); Esseńczycy odrzucali kult świątynny i synagogalny; zamykali się we wspólnotach (bractwach) męskich, w których surowe, zakonne życie regulowały drobiazgowe przepisy; uznawali wspólnotę majątkową, żyli z własnej pracy, uprawiali ascezę; przestrzegali prawa Mojżeszowego, szabatu i czystości rytualnej; w doktrynie esseńczyków znalazły się pitagorejskie i platońskie koncepcje dualizmu — walka mocy światła z mocami ciemności — i nieśmiertelności duszy; po znalezieniu (1947) rękopisów z Kumran wielu badaczy uważa gminę kumrańską za jedną ze wspólnot esseńczyków.
