Erfurt 
,
m. w środkowej części Niemiec, nad rz. Gera (dopływ Unstruty); stolica kraju związkowego Turyngia.
, Erfurt
Encyklopedia PWN
do 1989 ośr. adm. okręgu Erfurtu; Gród i targ frankijski; 742 krótkotrwałe biskupstwo, później posiadłość arcybiskupów mogunckich; ośr. handlu; od XIII w. miasto, czł. Hanzy; 1392–1816 istniał tu uniw., ośr. humanizmu niem.; od 1815–1947 należał do Prus. W 1808 zjazd w Erfurcie — spotkanie Napoleona I z carem Aleksandrem I, który uzyskał zgodę cesarza Francuzów na przyłączenie do Rosji Mołdawii i Wołoszczyzny; Napoleon zgodził się wycofać swoje wojska z pruskich twierdz i Śląska. Ośr. przem.; przemysł precyzyjny (maszyny mat. i biurowe), elektroniczny i elektrotechniczny (urządzenia radiowe), maszyn. (prasy, pompy), metal., obuwniczy, odzieżowy; węzeł kol., lotnisko; szkoły wyższe (med., pedag.); ośr. turyst.; ogród zool.; muzea, m.in. hist. z galerią malarstwa; liczne średniow. kościoły, m.in.: rom.-got. katedra (XII–XV w.), kolegiata Św. Sewera (XIII–XV w.); średniow. most z kramami (XIII–XIV w.), gmach dawnego uniw. (XVI w.), bogato zdobione kamienice (XV–XVIII w.).
