epitaksja
 
Encyklopedia PWN
epitaksja
[gr.],
ukierunkowany wzrost monokryształu jednej substancji na ścianie monokryształu innej substancji;
jest uwarunkowana podobieństwem geom. płaszczyzn sieciowych (sieć przestrzenna), wzdłuż których następuje zrastanie (stałe sieciowe obydwu płaszczyzn nie mogą się od siebie różnić więcej niż o 15%). Epitaksja znajduje zastosowanie przede wszystkim przy otrzymywaniu monokrystal. warstw na różnych podłożach (epitaksjalne warstwy). Epitaksjalny wzrost kryształów lodu na kryształach innych substancji był wykorzystywany w doświadczeniach nad rozpraszaniem chmur i mgieł oraz wywoływaniem sztucznych opadów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia