Elba

Elba, Isola d’Elba,

wyspa wł. na M. Tyrreńskim, największa wśród W. Toskańskich, oddzielona od kontynentu cieśn. Piombino, administracyjnie należy do regionu Toskania;

pow. 224 km², 32 tys. mieszk. (2014); górzysta (Monte Capanne, 1019 m); wydobycie rud żelaza; przemysł spoż.; uprawa zbóż, winorośli, oliwek; hodowla owiec; rybołówstwo; rozwinięta turystyka; gł. m. i port — Portoferraio.

Historia.

W starożytności należała do Etrusków, następnie do Kartaginy i Rzymu; od X w. kolejno pod władzą Pizy, Genui, Piombino i Florencji; 1596–1709 w posiadaniu Hiszpanii; 1709–1801 należała do Królestwa Neapolu; od 1803 fr.; 1814–15 miejsce przymusowego pobytu Napoleona I po abdykacji; od 1815 w W. Księstwie Toskanii, od 1860 w Królestwie Włoskim.