ekstrawersja
psychol. cecha osobowości wyodrębniona przez C.G. Junga, oznaczająca jej ukierunkowanie „na zewnątrz”;
[łac. extra ‘na zewnątrz’, verto ‘obracam’],
ekstrawersja
Encyklopedia PWN
skłonność do kierowania uwagi i zainteresowań na świat zewnętrzny, na otoczenie, innych ludzi; przeciwieństwo introwersji; ekstrawertyka charakteryzują m.in.: łatwość wyrażania myśli i uczuć oraz nawiązywania kontaktów z innymi ludźmi, silna potrzeba działania, aktywności i uczestnictwa w życiu społecznym; współczesne badania prowadzone nad e. (H.J. Eysenck) wskazują na jej pośredni związek z dziedzicznie uwarunkowanymi różnicami w funkcjonowaniu układu nerwowego, dotyczącymi tzw. poziomu aktywacji.
