École des Beaux-Arts
 
Encyklopedia PWN
École des Beaux-Arts
[ekọl dö bözạ:r],
właśc. École Nationale Supérieure des Beaux-Arts, Szkoła Sztuk Pięknych,
wyższa uczelnia artyst. w Paryżu; jako uczelnia niezależna od Académie des Beaux-Arts istnieje od 1916;
jej zaczątkiem była École Impériale et Spéciale des Beaux-Arts (Cesarska Specjalna Szkoła Sztuk Pięknych), zał. 1807. W XIX w. szkoła kształciła malarzy, rzeźbiarzy i architektów wg tradycyjnego schematu zapoczątkowanego w XVII w. Związana z systemem państw. mecenatu, była bastionem akademizmu; profesorami É. des B.-A. byli m.in.: L. Bonnat, J.L. Gerôme, P.J. David d’Angers, G. Moreau; mimo iż należała do najważniejszych uczelni artyst. Europy, była krytykowana za konserwatyzm, zwracali się przeciw niej m.in. G. Courbet i E.E. Viollet-le-Duc. Od poł. XIX w. konkurencją dla niej były prywatne akademie i pracownie. Ostatnia reforma szkoły została przeprowadzona 1968, kiedy wydzielono z niej wydział architektury i zmieniono nazwę na École Nationale Supérieure des Beaux-Arts. W 1820–32 na potrzeby uczelni adaptowano i rozbudowano dawny klasztor Augustianów; 1884 przekazano uczelni przyległy Hôtel de Chimay. W szkole znajdują się zbiory kopii słynnych dzieł sztuki, prac konkursowych oraz duża biblioteka.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia