Echidna
 
Encyklopedia PWN
Echidna
[gr., ‘żmija’],
mit. gr. boski potwór, na poły dziewczyna, na poły żmija;
pod wpływem mitów bliskowschodnich pojawiła się w Teogonii Hezjoda jako córka mor. bóstw Forkisa i Keto, dzieci Pontosa (Morza) i Gai (Ziemi), mieszkająca w grocie, na kresach znanego świata w kraju Arimów (Lidia); z Tyfonem zrodziła liczne stworzenia o gwałtownym usposobieniu: Ortosa, psa Geryona, Cerbera, Hydrę, Chimerę, Fiksę (Sfinks), lwa nemejskiego (którego uduszenie było jedną z prac Heraklesa) oraz Węża pilnującego jabłek Hesperyd; u Herodota żmijowa dziewczyna, żyjąca w grocie w krainie Hylaja nad M. Czarnym, która z Heraklesem zrodziła 3 synów, wśród nich eponima Scytów (Skytes).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia