duński język,
język z grupy skand. (nordyckiej) języków germańskich (skandynawskie języki), używany w Danii i południowym Szlezwiku-Holsztynie (Niemcy);
duński język
Encyklopedia PWN
najstarsze zapisy runiczne z V w.; najstarsze zabytki w j.d. z końca XIII w. (ustawy: Skånske Lov i Jyske Lov); etapy rozwoju: staroduńskim (800–1100), średnioduńskim (1100–1500) i nowoduńskim, z okresem wczesnym (1500–1700) i późnym (od 1700); język standardowy (rigsmål) od XVII w. na bazie dialektu zelandzkiego; 1380–1814 język duński był językiem urzędowym i lit. w Norwegii, a na W. Owczych językiem urzędowym do 1948; od XVIII w. język duński jest językiem urzędowym na Grenlandii.
