druidowie
u staroż. Celtów członkowie wielostopniowego bractwa kapłańskiego, któremu przewodził najwyższy druid;
[łac. < celt.],
druidowie
Encyklopedia PWN
za ojczyznę druidów uważano Brytanię; pełnili funkcje kapłanów, uczonych, wróżbitów, sędziów i lekarzy; zajmowali się magią; otoczeni dużym prestiżem, odgrywali ważną rolę społ. i polit., m.in. w podtrzymywaniu tradycji i świadomości celtyckiej, oraz w walce przeciw rzym. najeźdźcom; w okresie chrystianizacji Galii (IV–V w.) stracili znaczenie; ważniejsze ośrodki druidów — w Karnuntum (południowa Galia), w Tara (Irlandia) i w Drunemeton (Galacja, dzisiejsza Turcja).
