drewna obróbka

drewna obróbka,

ogół procesów technol. mających na celu nadanie elementom i wyrobom z drewna i tworzyw drzewnych wymaganego kształtu i wymiarów, usunięcie niedopuszczalnych wad drewna lub poprawę jego naturalnych cech przez uwydatnienie rysunku, barwy i połysku oraz nakładanie powłok malarsko-lakierniczych w celu wykończenia powierzchni, utwardzenia i zabezpieczenia przed wpływami zewnętrznymi;

ze względu na rodzaj stosowanych procesów technol. rozróżnia się obróbkę drewna: mechaniczną (ręczną lub maszyn.), na którą składają się — obróbka korowaniem (tzw. korowanie drewna), cięciem (np. skrawanie drewna), łupaniem lub rozdrabnianiem, obróbka plast. (zgniatanie drewna litego lub warstw drewna, ściskanie, walcowanie, odciskanie, wytłaczanie, gięcie; prasowanie płyt, brykietów, beli); cieplno - wodną (hydrotermiczną), polegającą na działaniu na drewno gorącą wodą (warzenie drewna), parą wodną (parowanie drewna) lub mieszaniną pary wodnej i powietrza (suszenie drewna); fizykochemiczną, w wyniku której, wskutek jednoczesnego zastosowania mech. i chemicznej obróbki drewna, uzyskuje się tworzywa drzewne, chemiczną (dawniej zw. przerobem drewna), polegającą na wyodrębnieniu z drewna różnych jego substancji składowych (celulozy, furfurolu, węgla drzewnego, smoły drzewnej, kalafonii, terpentyny, garbników itd.). Zależnie od charakteru uzyskiwanych wyrobów rozróżnia się obróbkę drewna pierwiastkową, w wyniku której otrzymuje się półfabrykaty (materiały tarte, forniry, tworzywa drzewne, mączkę drzewną), oraz wtórną — uzyskuje się gotowe wyroby (meble, stolarka bud., skrzynki, beczki, posadzki, wełna drzewna itp.).