Dominikańczycy,
karaibski naród latynoamer. tworzący podstawową ludność Dominikany;
Dominikańczycy
Encyklopedia PWN
ok. 1 mln emigrantów i ich potomków mieszka w USA, ok. 200 tys. w Portoryko; większość D. jest potomkami niewolników sprowadzanych z Afryki do pracy na plantacjach; 73% stanowią Mulaci, 11% — Murzyni, a grupa ludności, która uważa, że ma eur. pochodzenie (potomkowie Hiszpanów, Francuzów, Niemców i Włochów), choć także wywodzi się z mieszanych związków, stanowi 16%; D. pochodzenia azjat. są nieliczni; językiem D. jest hiszp., a w regionach graniczących z Haiti także fr.-kreolski; w religii dominuje katolicyzm, coraz więcej jest protestantów oraz wyznawców rozpowszechniającego się haitańskiego kultu vaudou; w kulturze są widoczne wzorce iberyjskie, zwłaszcza w wyższych warstwach społ., oraz elementy afroantylskie — szczególnie w warstwach niższych.
