Dodekanez
 
Encyklopedia PWN
Dodekanez, Dodekanisos,
archipelag w Grecji (region Wyspy Egejskie Południowe), w południowo-wschodniej części M. Egejskiego, u wybrzeża południowo-zachodniej Turcji; D. stanowi południową część Sporadów Południowych;
złożony z 12 (nowogr. dhọdheka) większych wysp oraz ok. 20 mniejszych o łącznej pow. 2714 km2; 196 tys. mieszk. (2008); największe wyspy: Rodos, Karpathos, Kos; powierzchnia wysp przeważnie górzysta, o urozmaiconej rzeźbie; klimat podzwrotnikowy; śródziemnomor.; ludność utrzymuje się z turystyki, rolnictwa (uprawa winorośli, oliwek, drzew cytrusowych, tytoniu, hodowla owiec, jedwabników), połowu ryb i gąbek oraz rzemiosła (wyrób dywanów, ceramiki). Historia. Od XVI w. należały do imperium osmańskiego; w 1869 rząd tur. utworzył z nich jedną jednostkę adm., która przetrwała do 1912, kiedy to, w czasie wojny tur.-wł., wyspy zajęli Włosi; traktat lozański z 1923 przekazał je formalnie Włochom; podczas II wojny światowej 1943–45 okupowane przez Niemców; 1947 przyłączone do Grecji.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Dodekanez, wyspa Astipalea, na pierwszym planie miasto Astipalea (Grecja)fot. M. Jędrusik/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia