prawo dewizowe
 
Encyklopedia PWN
dewizowe prawo,
dział prawa finansowego, wyodrębniany zwykle z prawa bankowego, obejmujący przepisy prawne regulujące obrót wartościami dewizowymi.
Prawo dewizowe dotyczy regulacji prawnych: posiadania i dysponowania (obrotu dewizowego) obcymi środkami płatniczymi, rozliczeń finansowych z zagranicą, kontroli dewizowej, udzielania zezwoleń dewizowych na dokonanie czynności reglamentowanych. W Polsce ustawa Prawo dewizowe z 1998 do wartości dewizowych zalicza: zagraniczne środki płatnicze (tj. waluty obce i dewizy — pełniące funkcje płatniczą weksle, czeki podróżnicze, akredytywy, polecenia wypłat, przekazy i inne dokumenty bankowe i finansowe płatne w walutach obcych), złoto i platynę dewizową, papiery wartościowe wystawione w walutach obcych, nie będące środkami płatniczymi (np. akcje, obligacje). W krajach wysoko rozwiniętych prawo dewizowe ogranicza się zwykle do regulacji ochrony państwowych rezerw dewizowych i pozycji walut krajowych zawartych w przepisach o ustroju pieniężnym, ochronie obrotu gospodarczego i popierania inwestycji, natomiast reglamentacja dewizowa zamienia się w reglamentację kapitałową. W UE ograniczenia dewizowe i kapitałowe nie dotyczą państw członkowskich, a jedynie odnoszą się do stosunków gospodarczych między Unią a krajmi spoza jej obszaru.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia