Denikin Anton I., ur. 16 XII 1872, Łowicz, zm. 7 VIII 1947, Ann Arbor (USA),
generał rosyjski;
Denikin Anton I.
Encyklopedia PWN
po rewolucji lutowej 1917 m.in. dow. Frontu Zachodniego i Południowo-Zachodniego; uczestnik powstania Ł. Korniłowa, więziony; po ucieczce nad Don XII 1917 współorganizator Armii Ochotniczej, od IV 1918, po śmierci Korniłowa, jej wódz nacz.; związany z ententą, odmówił współdziałania z P. Krasnowem, wspieranym przez Niemców; następnie podporządkował sobie Kozaków i 1919 stanął na czele Sił Zbrojnych Południa Rosji (Armia Ochotnicza, Dońska, Kubańska); podczas ofensywy A. Kołczaka na Ural zajął w lecie 1919 Zagłębie Donieckie i Ukrainę, a we wrześniu rozpoczął ofensywę na Moskwę; po klęsce pod Orłem wrócił na Krym, IV 1920 pozbawiony dowództwa na rzecz P. Wrangla; wyemigrował do Francji; napisał m.in. Oczerki russkoj smuty(t. 1–4, Paryż 1920–25), Put’ russkogo oficera (Nowy Jork 1953).
