Dembiński Henryk, ur. 16 I 1791, Strzałków k. Stopnicy (Kieleckie), zm. 13 VI 1864, Paryż,
generał, działacz emigracyjny, wynalazca;
uczestnik kampanii napoleońskich 1809–14; wrócił do służby w powstaniu listopadowym, walczył w bitwach pod Dębem Wielkim i Ostrołęką, uczestniczył w wyprawie na Litwę, wsławił się doskonale przeprowadzonym z niej odwrotem; VIII 1831 mianowany generałem dywizji i gubernatorem Warszawy; 17–19 VIII wódz naczelny powstania; następnie dowodził dywizją, walczył w obronie Warszawy, po jej kapitulacji zwolennik kontynuowania walki; związany z konserwatystami; na emigracji współpracował z A.J. Czartoryskim; 1848–49 uczestnik rewolucji węgierskiej, dowódca Armii Północnej, szef sztabu i przejściowo wódz naczelny; po klęsce wyjechał do Turcji, następnie do Francji; Pamiętnik o powstaniu w Polsce 1830–1831 (1875).