defekty struktury krystalicznej

defekty struktury krystalicznej, defekty sieciowe, defekty ciał stałych,

trwałe zaburzenia charakterystycznego dla danej substancji krystalicznej okresowego rozmieszczenia przestrzennego atomów (jonów, cząsteczek).

Rozróżnia się defekty struktury krystalicznej: punktowe, liniowe (tj. dyslokacje) i płaskie. Najprostszymi punktowymi defektami struktury krystalicznej są: brak atomu w węźle sieci, zw. luką, atom w położeniu międzywęzłowym i występujący w przypadku kryształów dwuskładnikowych tzw. defekt antystrukturalny, tj. atom jednego składnika w położeniu atomu drugiego składnika; defektem punktowym jest także obcy atom w miejscu atomu macierzystego. Płaskie defekty struktury krystalicznej to nieprawidłowości struktury występujące na pewnej płaszczyźnie wewnątrz kryształu, np. tzw. błędy ułożenia, będące zakłóceniami uporządkowania warstw atom. (np. zamiast ABCABC występuje ABCBCA). Defekty struktury krystalicznej powstają podczas wzrostu kryształu, pod wpływem promieniowania, obróbki cieplnej lub odkształcenia plastycznego. Ich obecność wpływa na właściwości mech., elektr., magnet. i in. substancji.