Dąbrowski Kazimierz, ur. 1 IX 1902, Klarów, zm. 26 XI 1980, Warszawa,
psychiatra i psycholog;
Dąbrowski Kazimierz
Encyklopedia PWN
inicjator ruchu higieny psychicznej w Polsce, twórca i dyr. Inst. Higieny Psychicznej (1935–49) i Wyższej Szkoły Higieny Psychicznej (1943–52); założyciel Pol. Tow. Higieny Psychicznej (1948); 1956–57 profesor psychologii ATK, od 1958 profesor PAN, organizator i kier. Zakładu Higieny Psychicznej i Psychiatrii Dziecięcej PAN; 1965–69 profesor University of Alberta w Edmonton (Kanada); twórca teorii dezintegracji pozytywnej, zgodnie z którą warunkiem rozwoju osobowości jest rozpad (dezintegracja) pierwotnej struktury psychicznej jednostki, prowadzący — poprzez wewn. konflikty, poszukiwania i akty wyboru — do integracji psychiki na wyższym poziomie; w tym kontekście wiele zaburzeń psychicznych, zwłaszcza typu nerwicowego, Dąbrowski traktował nie jako chorobę, lecz jako przejaw pozytywnego kryzysu rozwojowego, pojęcie zdrowia psychicznego wiążąc nie z przystosowaniem, lecz z rozwojem i jego dynamiką; ważniejsze prace: Nerwowość dzieci i młodzieży (1935, 2 wyd. 1976), Społeczno-wychowawcza psychiatria dziecięca (1959), O dezintegracji pozytywnej (1964), Mental Growth Through Positive Disintegration (1970), Psychoneurosis Is Not an Illness (1970), Trud istnienia (1975), Dezintegracja pozytywna (1979), W poszukiwaniu zdrowia psychicznego (1989).
