Dazai Osamu
 
Encyklopedia PWN
Dazai
[dadzai]
Osamu, właśc. Tsushima Shūji, ur. 19 VI 1909, Kanagi (prefektura Aomori), zm. 13 VI 1948, Tokio,
pisarz japoński;
pochodził z zamożnej rodziny, lecz obracał się wśród działaczy nielegalnej partii komunist., później znalazł się w środowisku bohemy artyst., kilkakrotnie podejmował próby samobójcze; zaczął pisać już w wieku kilkunastu lat (wczesne opowiadania wydał w tomie Bannen [‘późne lata’] 1936); początkowo zaliczany do grupy romantyków, następnie przeszedł na pozycje dekadenckie; uczeń i przyjaciel Ibuse Masuji; autor opowiadań, powieści, baśni, esejów; często wykorzystywał motywy autobiogr., opisywał nieszczęśliwą miłość, nędzę w latach wojny i w okresie powojennym; w jego utworach dominuje poczucie tragizmu życia (opowiadania Fugaku-hyakkei [‘sto widoków Fuji’] 1939, Wizyta 1946, wyd. pol. 1960); najważniejsze utwory D. powstały w latach powojennych: Mój mąż, Villon (1947, przekład pol. 1986), Shayō [‘zachodzące słońce’] (1947), Ningen-shikkaku [‘utrata człowieczeństwa’] (1948).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia