Daszewski Władysław
 
Encyklopedia PWN
Daszewski Władysław, ur. 3 III 1902, Warszawa, zm. 25 VII 1971, tamże,
scenograf, grafik, karykaturzysta.
Od 1927 pracował gł. dla scen w Warszawie (1959–61 dyr. Teatru Narodowego) oraz m.in. we Lwowie, Łodzi, Wrocławiu, Krakowie i Katowicach; twórca stylu neorealist. w scenografii pol., wypracowanego w okresie współpracy z L. Schillerem (Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale W. Bogusławskiego 1946, Burza W. Szekspira 1947, Celestyna F. de Rojasa 1947); projekty dekoracji, m.in. do inscenizacji W. Horzycy (Wyzwolenie S. Wyspiańskiego 1935 i 1958), E. Bonackiej (Parady J. Potockiego 1956), E. Axera (Kordian J. Słowackiego 1957), Jerzego Kreczmara (Czekając na Godota S. Becketta 1957); rysunki satyr. i karykatury (znaczone pseud. Pik) na łamach: „Cyrulika Warszawskiego”, Wiadomości Literackich, „Skamandra”, „Robotnika”, „Szpilek”; praca pedag. w PIST i warsz. ASP (od 1934 profesor); 1950 i 1964 otrzymał nagrody państw. I stopnia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia