darniowa ruda, ruda łąkowa,
skała osadowa składająca się gł. z limonitu z domieszkami substancji ilasto-mułkowej, szczątków roślinnych, niekiedy syderytu, wiwianitu i in.;
darniowa ruda
Encyklopedia PWN
gąbczasta, ziemista, rzadziej masywna, tworzy warstwy albo konkrecje barwy brunatnej bądź czerwonobrunatnej; powstaje w wyniku wytrącania się związków żelaza ze współudziałem bakterii na podmokłych łąkach i torfowiskach, bagnach (ruda bagienna) i w jeziorach (ruda jeziorna). W Polsce rozpowszechniona w osadach czwartorzędowych na Niżu Pol.; w czasach przedhist. i wczesnohist. stanowiła surowiec do otrzymywania żelaza w procesie dymarkowym; ob. nie ma znaczenia jako ruda żelaza, natomiast jest stosowana w gazowniach jako pochłaniacz siarkowodoru i cyjanowodoru.
