Danelaw
w połowie średniowiecza nazwa części Anglii, na której obszarze było w użyciu zwyczajowe prawo duńskie;
[dẹınlo:],
Danelagh, pierwotnie Dena lagu,
Danelaw
Encyklopedia PWN
tworzył ją obszar wschodniej oraz częściowo środkowej i północnej Anglii, podbity w 2. poł. IX w. przez oddziały Skandynawów (gł. Duńczyków, także Norwegów) i objęty następnie — z różnym nasileniem — przez osadnictwo skand.; mimo opanowania tych ziem w 1. poł. X w. przez królów anglosaskich, na terenie Danelaw do XII–XIII w. przetrwały różnice prawne i społ. w stosunku do pozostałej części Anglii oraz odrębności językowe widoczne do czasów obecnych w toponomastyce.
