Damiani Petrus

Damiani Petrus, Piotr Damian, święty, ur. 1007, Rawenna, zm. 22 II 1072, Faenza k. Rawenny,

wł. teolog i reformator; 1028 zaliczony w poczet Doktorów Kościoła (bez uprzedniej formalnej kanonizacji) przez papieża Leona XII;

1828 zaliczony w poczet Doktorów Kościoła (bez uprzedniej formalnej kanonizacji) przez papieża Leona XII; od 1035 kameduła, założyciel i opat klasztorów, następnie biskup Ostii, od 1057 kardynał; doradca papieży; występując przeciw symonii, świeckiej inwestyturze i nieobyczajności kleru, przygotował grunt pod reformy gregoriańskie; rzecznik kośc. racji stanu, autor dzieła o niezawisłości papieża wobec cesarza; w pismach ascetycznych głosił pogardę dla świata (contemptus seculi), w traktacie De Divina omnipotencia (1067) sformułował tezę o filozofii (nauce) jako „służebnicy” teologii (philosophia est ancilla theologiae); w Vita S. Romualdi (1040) zawarł kilka danych dotyczących Polski czasów Bolesława I Chrobrego.