Dakowie
 
Encyklopedia PWN
Dakowie, gr. Dakoí, łac. Daci,
w starożytności lud mówiący językiem należącym do trackiej rodziny języków indoeuropejskich, zamieszkujący tereny obejmujące w przybliżeniu obecną Rumunię.
Ludność rolnicza, trudniąca się również górnictwem i obróbką metali (bogate złoża złota, srebra, rud żelaza); ok. 60 r. p.n.e. zjednoczeni przez Burebistę w silny, lecz krótkotrwały związek plemienny, wznowiony w 87 r. n.e. przez Decebala i przekształcony w silną organizację państwową; 101–106 pokonani przez Trajana, a kraj zmieniony w rzymską prowincję Dację.
Bibliografia
H. DAICOVICIU Dakowie, Warszawa, 1969.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia