czarownictwo

czarownictwo,

wykorzystanie przyrodzonych właściwości człowieka bądź zabiegów o charakterze magicznym czy kontaktów z tajemnymi mocami w celu uruchomienia nadprzyrodzonych sił, mogących wpływać na stosunki w świecie realnym w sposób bezpośredni lub poprzez oddziaływanie na inne siły postrzegane jako nadnaturalne;

odniesienie przedmiotowe terminu czarownictwo nie jest jednolite, zmienia się w różnych kulturach, językach i epokach; osobom określanym jako czarownicy (czarownice) przypisuje się często związek ze sferą demoniczną i światem zmarłych, dar latania w powietrzu, przyjmowania postaci zwierzęcej, moc złośliwego powodowania śmierci i chorób, celowego szkodzenia, odbierania urodzaju itp.; w skład czarownictwa wchodzą także działania uznawane za pozytywne: znachorsko-leczn., wróżebne, odczyniające; czarownictwu mogą towarzyszyć praktyki ekstatyczne — czarownik wykonuje swe działania w stanie kontrolowanego transu, co zbliża go do postaci szamana.