cytadela
w dawnej fortyfikacji samodzielna twierdza panująca nad miastem lub prowincją;
[wł.],
cytadela
Encyklopedia PWN
budowana w celu ochrony ludności i jej mienia; w krajach podbitych — do utrzymania w posłuszeństwie mieszkańców; wewnątrz c. znajdowały się koszary, składy, szpitale, mieszkania i biura komendanta twierdzy i jego sztabu; największy rozwój cytadeliwiąże się z twierdzami bastionowymi i poligonalnymi; utrata znaczenia cytadelinastąpiła z końcem XIX w., w miarę rozwoju fortyfikacji rozproszonej i zmienionych metod walki.
